Które stwierdzenie dotyczące stosowania beta-blokerów w przewlekłej niewydolności serca z dysfunkcją skurczową lewej komory jest prawdziwe?
A. należy włączać beta-bloker do leczenia, gdy chory już przyjmuje inhibitor konwertazy angiotensyny (albo sartan) w optymalnej dawce i stan kliniczny jest stabilny.
B. należy rozpoczynać od małej dawki i stopniowo ją zwiększać do dawki docelowej.
C. jeśli wystąpi nasilenie objawów niewydolności serca, należy odstawić beta-bloker i już go więcej nie stosować.
D. prawdziwe są odpowiedzi A i B.
E. beta-blokery są przeciwwskazane w przewlekłej niewydolności serca.
Zarejestruj się i wybierz dodatkowe terminy oraz poznaj poprawne odpowiedzi do pytań
