53-letniego chorego po zawale ściany tylno-dolnej przyjęto do oddziału intensywnej opieki kardiologicznej. Po okresie pierwszych 24 godzin, kiedy występowały liczne skurcze dodatkowe pochodzenia komorowego, stan chorego ustabilizował się, więc pacjenta przekazano na oddział kardiologii. Niespodziewanie, w 5 dobie po przyjęciu, stan chorego istotnie się pogorszył. Wystąpiły cechy niewydolności lewokomorowej. Osłuchowo stwierdzono obecność nowego szmeru skurczowego nad koniuszkiem serca. U opisanego chorego doszło najprawdopodobniej do: