Pytania (120)
66.
11-letnia osoba, biologicznie płci żeńskiej, miesiączkująca od około 6 miesięcy, w ostatnim czasie używa imienia żeńskiego lub męskiego, zaimków żeńskich i męskich, drażliwa, skarży się na niezgodę rodziców, aby kupowała ubrania w dziale męskim, unika udziału w lekcjach wychowania fizycznego, ma kłopot w nawiązywaniu kontaktów z rówieśnikami. Rodzice proszą o radę jak postępować z dzieckiem, lekarz zaleca:
- A. zgodnie z zaleceniami Światowego i Polskiego Towarzystwa Seksuologicznego podążanie za pragnieniem pacjenta, zwracanie się do niego aktualnie wybranym imieniem, proponuje okresowe podawanie leków uspokajających.
- B. zgodnie z zaleceniami Światowego i Polskiego Towarzystwa Seksuologicznego afirmacje potrzeb pacjenta, dostosowanie się do jego pragnień i wsparcie rodziny w procesie tranzycji.
- C. zgodnie z zaleceniami Światowego i Polskiego Towarzystwa Seksuologicznego obserwację rozwoju psychoseksualnego i ewentualną diagnostykę w kierunku dysforii płciowej.
- D. żadne z powyższych postępowań nie jest prawidłowe, do pacjenta należy zwracać się imieniem i nazwiskiem zgodnym z podanym w dokumentacji, a badania i decyzje dotyczące płci biologicznej czy preferowanej możliwe będą po ukończeniu 18. roku życia.
- E. żadne z powyższych postępowań nie jest prawidłowe, dziecko jest zbyt małe, aby poważnie traktować jego skargi i żądania, jego seksualność dopiero kształtuje się i potrzebuje wzorców oraz treningów społecznych.